Sterren spotten op Prison Island

We hebben allemaal heerlijk geslapen in de prinsessenbedjes, zoals Ivy de klamboes met gouden randjes hier noemt. We begeven ons naar het ontbijt met vers fruit, geroosterd brood en (voor de liefhebber) rijst met groenten, prima bodempje voor de malariapillen. 

Een heerlijk plekje om de dag op te starten. De man die ons gisteren welkom heette met de huurauto (Mohammed, Musel voor vrienden), heeft ons zijn nummer gegeven voor het geval we uitstapjes of tours wilden doen. We besluiten hem te berichten voor een tour naar Prison Island, en zo hebben we niet veel later een afspraak gepland staan voor later deze ochtend. 

Eenmaal half elf snellen we naar beneden voor onze afspraak. Terwijl Musel ons vriendelijk begroet verontschuldig ik me voor het vergeten van mijn zonnebril, waarna ik naar binnen sprint. “Hakuna Matata” roept hij me na, oftewel, relax, geen haast. Iets wat we regelmatig te horen krijgen hier, leerzaam weekje zo. 

We gaan aan boord van een houten bootje. Musel heeft nog een mede tour-guide mee met wie hij een business aan het opzetten is voor tours. Hij is voor zichzelf begonnen, aangezien hij bij zijn vorige werkgever was ontslagen door ‘the situation’. Ze noemen het C-beestje liever niet bij zijn naam, en volgens Musel is het er ook niet hier. Naast Mus en z’n maat vaart er ook nog een schipper mee, ik vermoed de eigenaar van de boot. 

We varen een stukje en passeren de vele kleine zeilbootjes, die veel weg hebben uit de zeilvlotten uit de Disneyfilm Vaiana.

Na een tochtje van een minuut of 20 komen we aan bij Prison Island, een klein eilandje met een grote geschiedenis. We beginnen met een bezoekje aan de reuzeschildpadden. Tussen de ruwe natuur lopen tientallen grote schildpadden, waarvan de oudste maar liefst 196 jaar oud is!

De kids zijn in het begin een beetje bang voor deze kolossen, maar even later durft Colin toch een blaadje sla voeren aan deze makker, die zo’n 28x zo oud is als hijzelf. 

Terwijl we ons staan te vergapen aan de schildpadden komt een vrouw uit India op me af gestapt. Of ze met de op de foto mag. Ik ben stomverbaasd en vraag waarom. Ja zodat ze dat aan haar vrienden kan laten zien. Terwijl ik niet begrijpend naast de vrouw poseer vraag ik me sterk af met welke celebrity-ster ze me in hemelsnaam verward. Als ze me bedankt voor de foto wordt het me, mede dankzij de uitleg van haar man, allemaal duidelijk. Ik ben een zeldzame Europeaan, en daarom wil deze mevrouw zo graag met me op de foto. Wat een giller zeg. 

Door met de schildpaddentour. We bekijken een gedeelte met de allerkleinsten (tot twaalf jaar is de schildpad een baby). Ze worden apart gezet om te voorkomen dat ze overhoop worden gelopen door hun 300 kilo wegende familieleden. 

Tussen de schildpadden lopen pauwen en hertjes, heel tof om dit allemaal zo te zien zo tussen de rotsen, wildgroei en vlak aan zee. Een prachtige plek. 

We vervolgen ons naar de andere kant van het eiland, waar vroeger de slaven werden verhandeld. Na een quarantaine periode in de barakken werden ze naar het grote plein in het midden gebracht, alwaar rijke Europeanen en Arabieren klaar stonden om de slaven te keuren.

De slaven werden uitgestald op een soort podium en nadat ze verkocht waren kregen ze een luxe maal en een douchebeurt achter het plein. Een hoogtepunt, waar ze hun leven lang op zouden moeten teren, aangezien het leven dat ze te wachten stond allesbehalve luxe was.

Het is misselijkmakend als je eraan denkt hoe het er hier aan toe ging. Het is amper aan de kids uit te leggen en heel moeilijk voor te stellen. 

Als Musel ons dit vertelt voel ik me haast schuldig voor het feit dat ik Europees ben. Wat een bizarre geschiedenis… 

We lopen verder richting de pier, die helaas dicht is omdat het hout het begint te begeven. Desalniettemin ook hier weer sprookjesachtig mooi. 

We sluiten de eilandtour af op het strand, waar wat tijd is om te zwemmen.

Terwijl we in het water liggen begint het een beetje te druppen, ‘shower’ noemt de gids dat. Met een temperatuur van zo’n 30 graden is dat niet erg hinderlijk gelukkig. We genieten van het lauwe water en spotten ook nog een zeester, heel duidelijk te zien in het heldere water. Wat een paradijsje hier. 

Eenmaal terug aan land brengen we onze spullen naar het hotel. De gidsen lopen met ons mee en vertellen dat de foodmarkt straks weer wordt opgebouwd. Al die stalletjes en kraampjes worden dus elke dag afgebroken, opgeklapt en aan de kant gezet, wat een klus. De gidsen adviseren ons hier niet te eten, het eten wordt vaak wel drie dagen bewaard en daar kunnen onze Europese magen niet al te best tegen. Staat genoteerd. 

We vinden een plekje voor de lunch aan de boulevard, een klein terrasje met pizza’s en tot grote vreugde van de kids ook pannenkoeken. Na de lunch die -hakuna matata- nogal uitloopt, gaan de kleintjes slapen en wij even zwemmen. Colin oefent met de snorkel, met oog op het echte werk later deze week. 

Aan het eind van de middag slenteren we wat langs het water. Zo leuk om te zien dat alle mensen zich hier verzamelen om samen te zijn. De een na de ander maakt een dodemanssprong het ondiepe water in, vanaf de kade zo’n meter of 5 naar beneden. 

Bij dit amusante schouwspel zou een bakje popcorn niet misstaan. Zo geregeld hier. 

We sluiten de dag af met een fijn dinertje aan het water. Heerlijke gezelligheid en wederom een live muziekje om het tropische gevoel helemaal af te maken. 

Voor de kids is er aandacht genoeg en zo staan ze even later zelfs alle drie enthousiast te dansen met Afrikaanse vrouwen op de dansvloer.

Morgen gaan we een poging wagen het verkeer te trotseren en navigeren we door naar de volgende locatie.