Bite me to the moon

Auw! Ik ben nog geen kwartier m’n klamboe uit of ik voel iets prikken! Een wesp is zich blijkbaar vannacht in m’n badkleding gaan nestelen. Super, zo’n verrassing bij het aankleden, ik ben meteen goed wakker.

We begeven ons naar het restaurant voor een ontbijtje. De ‘eetzaal’ is hier eigenlijk helemaal buiten, onder een grote rieten kap. Zo lepelen we dus de yoghurtjes naar binnen vlak aan het witte strand, met uitzicht op zee, het ultieme tropische gevoel.

Na het ontbijt gaan we op weg richting een wel heel leuke spot, op slechts 2 kilometer van het hotel. We rijden er een luttele 20 minuten over. Zodra je van het resort afstuurt gaat de ‘tot-in-de-puntjes-verzorgde-omgeving’ direct over in een rauwere versie van Zanzibar. Wegen met ontelbare kuilen en tal van (in onze ogen) onafgewerkte betonnen hutjes, al dan niet bedekt met golfplaten. 

In welke wittint je de kozijnen zal gaan verven is hier totaal geen punt van gesprek. 
Het links rijden is trouwens ook alles behalve consistent, men passeert elkaar maar net waar er ruimte is en zo min mogelijk kuilen zitten. 

De verschillend hutjes, met hun felgekleurde wasgoed aan de lijn, de groepen vrouwen met jerrycans water naast zich, het is echt back to basic. En hoeveel heb je ook nodig eigenlijk hè. 

We arriveren bij een rieten poort, die voor ons wordt open geschoven bij aankomst. We parkeren de auto en betalen een bijdrage van 20.000 shilling per persoon voor we te voet verder kunnen.

We kijken even om ons heen en vragen ons af waar het nou precies is. Een van de medewerkers wijst ons een bankje om onze spullen op te leggen, en dan zien we het.

In een soort open plek is een soort grot, en daar zwemmen ze, met tientallen bij elkaar. De zeeschildpadden waar we tussen kunnen badderen! 

Deze schildpadden zijn per ongeluk in visnetten terecht gekomen en worden hier opgevangen. Het is wellicht wat discutabel om zoiets te bezoeken, het heeft tenslotte toch wel een toeristisch karakter. Maar ik heb niet het idee dat we medelijden hoeven te hebben met de beestjes op deze plek. Het is gelukkig lekker rustig, naast ons zijn er nog maar een stuk of vijf andere mensen. 

We krijgen een handje zeewier mee en stappen het heldere aangename water in. Al gauw weten ze ons te vinden en voor we het weten zijn we omringd door een groep hapgrage zeeschildpadden. Ze zijn prachtig en het is zo bijzonder om er tussendoor te zwemmen. 

De kids vinden het een beetje spannend, maar gelukkig kunnen we ze stallen bij een lieve vrouw op de kant die zich over ze ontfermd. 

Het is echt mega tof, al ben ik steeds bang dat ik per ongeluk op een exemplaar ga staan. Het zijn er soms zoveel op en over elkaar. 

Al hebben ze geen tandjes, toch kunnen ze hard bijten, ondervindt Arjan even later als een van de makkers zijn bovenbeen aanziet voor een stukje zeewier. 

Het was echt een hele toffe ervaring, en voldaan rijden we terug richting resort. 

De daarop volgende uren lummelen we wat aan het zwembad, op het strand en bij het restaurant. 

De zon gaat hier al vroeg onder, zo tussen 6 en half 7, dus installeren we ons even met een cocktailtje voor het huisje. 

Een uurtje later zetten we onze denkbeeldige sombrero’s op en gaan we richting restaurant voor de Mexicaanse avond.

Het is vanavond volle maan en Colin wil zo graag een keer een feestje vieren ter ere van de volle maan. Hij hoopte hier een full moon party te treffen, en die zijn er ook wel, maar dat is niet bepaald een gezinsproof activiteitje. Dus maken we het zelf gezellig met een muziekje op het strand.

En terwijl de maan helder aan de hemel schittert sluiten we hier weer een mooie vakantiedag af.