Camping-fame, camping-shame

Lago di Garda, oftewel het Gardameer, onze laatste stop. Een plek waar we hebben genoten van de laatste dagen campinglife. Waar we wederom een attractie waren, vooral tijdens het vlotte uitklappen, onder toeziend oog van Deense overburen. 

Een plek waar we heerlijk bootje hebben gevaren, nadat mijn zeebenen en ik eerst 50 minuten moesten acclimatiseren. 

Een plek waar we hebben genoten van het mooie plaatsje Lazise, met de oude stadsmuur en pittoreske gebouwtjes. 

Een plek met gezellige medekampeerders, leuke avondjes en kids die lekker met z’n allen spelen. 

En een plek waar onze dochter nieuwe vaardigheden heeft verworden; drama maken. Ze heeft ontdekt dat je aandacht krijgt als je doet alsof je je ouders kwijt bent.

Dus daar stond ze, bij het toilet gebouw, 1 meter bij mijn hokje vandaan, terwijl ik 1 minuut op de wc zat. Kom ik buiten, staat ze daar pruilend, terwijl twee Italiaanse dames zich bezorgd om haar ontfermen. En stiekem grijnzen zodra ze mij ziet. 

Maar het kan nog erger. Minidisco (dat op zichzelf is al wat). Op 5 meter bij ons vandaan doet ze haar dansje. Opeens stapt ze naar voren, richting podium. En ja hoor. De muziek wordt stop gezet, en door de microfoon schalt: “we are looking for a mom or dad”. Ivy vanaf het podium, pruillip opzetten en genieten van haar 10 seconds of fame. Voor mij 10 seconds of shame, want uiteraard staat de halve camping te kijken welke ontzettend slechte ouder zich op een drafje naar het podium begeeft. 

Het vakantieleven is onze diva duidelijk naar de bol gestegen. 

Deze laatste plek was een heerlijke afsluiting. Gezellige sfeer op de camping, waar zelfs een middagje hagelstenen ons niet uit de vakantiemodus konden halen. Al scheelde het wel dat we de neerslag niet vanuit de daktent, maar van onder het luifel van de buren mochten aanschouwen, onder het genot van een kopje koffie. 

De laatste dag hadden we besloten om ‘s avonds te gaan rijden, de nacht door, om een overnachting en testgedoe voor Colin te vermijden. Dus namen we alle tijd om ons kampeerplekje, tent en auto, inmiddels met het uiterlijk van een oorlogsgebied, rigoureus uit te ruimen en in te pakken. Rond half twaalf vertrok Arjan richting receptie voor de betaling en het parkeren van de auto, kids en ik zochten vast een plekje aan het zwembad voor een laatste middag chillen. 

Helaas werd dat plan al snel verstoord, want bij de receptie werd ons met klem gevraagd direct te vertrekken. Een paar uur blijven, parkeren en gebruik maken van het zwembad kostte een extra nacht. Enigszins verbaasd besloten we dat die paar uur zwembad ons geen €85 waard was, en zat er niets anders op eerder te vertrekken. We sprongen we nog even snel onder de douche, tassen in de auto en rijden maar. 

Dat bleek eigenlijk een gouden idee. De kinderen waren de hele weg superlief, waardoor we direct 6 uur door konden rijden. Na een uitgebreide dinerstop in Zuid-Duitsland reden we de nacht in, en (afgezien van een huiluurtje voor Riff) was het een rustige rit. Om 4 uur ‘s morgens tilden we de slapende kids lekker hun eigen Heemskerkse bedje in. 

We hebben super genoten van dit Frankrijk-Italië reisje; avontuurlijk en toch heerlijk ontspannen. Al voelt ons eigen huis nu extra ruim en comfortabel. Bedankt voor het meelezen en de leuke reacties!