Canadese verjongingskuur

Na wederom wat nachtelijk gebrabbel (dit keer kraamde ze een mengsel van Engels en Nederlands uit) zat ik al vroeg met koffie boven in de woonkamer. 

Het is zo leuk dat ik nu zelf in het huis ben dat ik al zo vaak als achtergronddecor tijdens videobellen heb gezien.

Een paar uur later ontwaken ook mijn gastheer en -vrouw. We starten de dag rustig op. Na het ontbijt bereiden we alvast de do-het-zelf-gin voor later voor. 
 

Er is vandaag een sneeuwstorm voorspeld, dus we besluiten de man wat rust en ruimte te gunnen voor opnieuw een dag studeren. Wij starten met het kopen van cupcakes, zodat we alvast onze verjaardagen kunnen vieren hier samen.

Daarna shoppen we in de Halifax mall. Terwijl Maxime en ik in het Nederlands keuvelen over hoe rustig het is in het winkelcentrum, draait een oudere vrouw voor ons verbaasd haar hoofd om. “Nou zeg, what toevallig! Ik ben ook Nederlands!” Zegt ze met een licht Canadese tongval. 

Ze is duidelijk verrukt weer eens in haar moedertaal te spreken, want ze woont al bijna haar hele leven in Canada. Ze is nu samen met haar dochter, die ook redelijk Nederlands blijkt te spreken.
Iets wat ze samen doorgaans alleen doen als ze in publieke ruimtes onopvallend over mensen willen roddelen. Aldus deze enthousiaste Canadutchie. We babbelen wat en de vrouw blijkt 93 jaar oud te zijn! Wij hadden haar zeker 20 jaar lager ingeschat. Het Canadese leven houdt haar duidelijk jong. 
 

Hopelijk is bovenstaande niet al te inspirerend voor m’n vriendin om zich er ook definitief te settelen.

Gedreven door deze ontmoeting shoppen wat make-up en Canadese badproducten voor onze eigen verjongingskuur. 
 

Daarna is het hoog tijd voor onze sushi-lunch. 
 

De sneeuw dwarrelt inmiddels in rap tempo uit de lucht en wanneer we terug rijden naar huis slippen we af en toe lekker heen en weer over het witte wegdek. We hebben de auto van Victors moeder te leen, enorm lief en comfortabel, maar vandaag missen we toch de winterbanden wel even. 
 

De rest van de middag is relaxt. Eerst maar even opwarmen en uitrusten in bad met net geshopte bruisbal. De jetlag bezorgd me alles behalve en verjongingskuur tot dusver. 

Daarna kijken we gedrieën een filmpje op Netflix (de klassieker Forrest Gump), drankje erbij, niks meer aan doen. 

In de avond trotseren we nogmaals de sneeuw voor een potje pool. Gelukkig is Victor een ervaren sneeuw-chauffeur en heeft z’n auto winterbanden want het is een flink pak dat nog lang niet op alle wegen is weggeschoven. 
 

Het poolcentrum is supergroot en heeft zo’n 40 pooltafels. We spelen wat potjes en schenken een pitchertje bier leeg. Ons amateuristisch gelummel in deze professionele setting is hilarisch. Af en toe klettert er een bal van tafel, maar we worden elke ronde beter. Of althans, dat denken we zelf, naar mate de inhoud in het pitchertje slinkt. 

Het is niet druk in het poolcentrum. De enkelingen die er zijn dragen, hoe kan het ook anders in Canada, allemaal een geruite blouse. 

Na een slippery terugreis komen we rond middernacht weer thuis aan, lekker op bed. En zo kwam ook deze heerlijke winterse dag weer tot een einde!