Een Oosterse duik

Het lijkt zo’n soepele vlucht, met opnieuw kids-goodiebags, hazenslaapjes en een volledig diner om 3:00 uur ‘s nachts (die hebben we maar even afgewezen overigens) en alle service die we maar willen.

Totdat rond 7:00 uur lokale tijd Dubai in het vizier komt. Door slecht zicht zijn we genoodzaakt een uur rond te cirkelen omdat landen niet kan. Als we dan eindelijk groen licht hebben om de Arabische bodem raken is dat alleen net niet op het beoogde vliegveld.

We moesten klaarblijkelijk landen op het andere vliegveld van Dubai en zitten vervolgens bijna 2 uur in een stilstaand vliegtuig, wachten tot hij getankt is en weer door kan. En terwijl de warme zonnestralen aanlokkelijk door het raampje schijnen kunnen we niet anders dan ons geduld de vrije loop laten.

Eenmaal weer onderweg landen we na een panoramisch vluchtje van een kwartier dan eindelijk op Al Maktoum AirPort.

We halen onze huurauto op en navigeren ons richting Atlantis resort, op het uiterste puntje van het palmeiland. Een schiereiland in de vorm van, jawel, een palmblad. Niks is te gek hier in Dubai.

Onderweg hebben we alle ruimte op de royale vijfbaanswegen, die zo ongeveer elke kilometer een rotonde bevatten. Ook qua infrastructuur laten de Emirati niets aan het toeval over, het is een heel overzichtelijke bedoening, enige verwarrende (voor ons dan) zijn al die Arabische tekens op de borden. 

Bij het hotel ligt de rode loper al uit en mogen we gelukkig direct inchecken, al zijn we wat vroeg.

We hebben een royale kamer met zeezicht op de 10e verdieping. 

 
We trekken meteen onze zomerse outfits aan en snellen richting het zwembad. 

Het resort is super groot en heeft tal van restaurants, winkels, bars en andere plekken waar je van je geld af kan. En met flinke vaart ook, want de prijzen zijn zeker niet mis hier.

Het hotel is in soort van Oosters water-thema. Alles glimt je tegemoet, je ziet jezelf weerspiegelen in de marmeren vloer. Een deel van het hotel (zoals de lobby en een deel van de winkels en restaurants) is openbaar en wordt druk bezocht door dagjesmensen. 

Het strand en zwembadgedeelte zijn alleen toegankelijk voor hotelgasten en niet extreem druk. We vertoeven heerlijk in de zon en het water, de uren vliegen voorbij. 

Eind van de middag rijden we richting ‘The Pointe’, een vrij nieuwe strak vormgegeven boulevard aan de overzijde van Atlantis. We eten lekker buiten op het terras, al is de boulevard wel wat uitgestorven in verhouding tot de ruim 100 restaurants ter plaatse.

Eenmaal terug in het hotel scoren we nog een ijsje voor de kids in een van de diverse ijsbarretjes. 

En dat blijkt een heel festijn, twee enthousiaste Aziatische ijscomannen smijten er lustig op los met bollen ijs. Letterlijk welteverstaan, ze voeren een hele show op door te jongleren met de gekozen ijsbol. Ze weten zelfs een ijsbol van 10 meter afstand over te gooien door de hele zaak en vervolgens op te vangen in een bakje. Vervolgens mag je er ook nog een topping bij kiezen en het feestelijke dessert is compleet.

Als de kids lekker in hun mandje liggen besluiten wij de avond nog even met een drankje buiten, en nog steeds een fijne temperatuur. 

Het begin van de vakantie is al goed!