Visité Saint-Tropez

Ik kan hem nog zo meezingen, na al die jaren:“Saint Tropez… palmen en zingende zee… waar je enkel maar telt als je bulkt van het geld, Saint Tropeeeeeeez”

Dé song van mijn afscheidsmusical in groep 8. En sinds die dag ben ik natuurlijk razend benieuwd naar dat befaamde Saint Tropez. 

Maar eerst even terug naar waar we gebleven waren, in de champagnestreek. We kregen die namiddag een rondleiding en uitleg over de champagnes van de Perron Beauvineau wijngaard, al 8 generaties in de familie. 

Wisten jullie dat champagne bij toeval is ontdekt? De wijn bleek door temperatuurwisselingen in de seizoenen een tweede keer te gisten in de fles. Met als resultaat de bekende bubbel. Sommige flessen explodeerden zelfs in kelders in de 17e eeuw. Toentertijd zagen de Fransen het als ‘afvalwijn’, en gingen er bootladingen vol richting Engeland, waar ze de champagne wel waardeerden. 

Terwijl de beloofde hoosbui op het dak van de loods kletterde nipten wij de proefglaasjes champagne naar binnen. En uiteraard scoorden we nog wat flesjes voor mee naar huis. Een vriendelijk Frans stel bood ons een lift terug naar de camping aan.

Terug bij de tent wachtten we de bui af en staken we de bbq nog even aan. 

De volgende dag waren de kinderen onmenselijk vroeg wakker, dus reden we al om 7:15 uur van de camping af.

Na een lange reisdag naderden we onze tweede bestemming. Het laatste uurtje reden we door prachtige rotsformaties en even later zagen we in de verte de azuurblauwe zee met dobberende jachten.

We klappen het gevaarte uit op onze royale plek. Die avond eten we op de lounge banken bij het zwembad, ondertussen draait een dj heerlijk zomerse dance. Dit is dus die Saint Tropez vibe.

We vermaken ons hier met zwemmen en een beetje chillen. En regelmatig vriendelijk knikken naar voorbij gangers die ons kampeermiddel uitvoerig bekijken. Al dan niet met zekere verwondering als ze onze groepssamenstelling zien.

Het is bovenop echt heel ruim en we hebben allemaal ons eigen plekje. Riff links achterin een deryan tentje, Ivy en Colin daarnaast onder het roze dekentje en wij zelf liggen het voorste deel. 

Aan het einde van de tweede dag klapten we het slaapvertrek voor de gelegenheid even in om ons naar de haven van Saint Tropez te begeven. Het wemelt hier zo van de dikke auto’s dat we bijna geneigd waren ons in een hoekje te gaan zitten schamen. 

Eenmaal aan de haven slenterden we wat door de straatjes met de vele boetiekjes.

We vergaapten ons aan de extreem grote jachten, sommigen zo groot als flatgebouwen, maar aan boord ogenschijnlijk niemand te bekennen. Op menig dek prijkte een sierlijk bloemstuk of fancy champagnekoeler op tafel. Of in zeer uitzonderlijk geval zelfs een bonsai boompje.

Saint Tropez is anders dan ik had verwacht. Het centrum zelf is minder luxe en groots, eigenlijk zijn het maar een paar straatjes, met ook daar enigszins smoezelige gebouwtjes en dito stoepjes. Misschien naïef, maar ik zag marmeren stoeptegels en van die sierlijke lantaarnpalen met bloembakken eraan voor me. Geen betonblokken en verroeste paaltjes in ieder geval. 

Saint Tropez moet het vooral hebben van haar bezoekers. Zonder hoed en zonnebril val je aardig uit de toon. En een shoppingbag van een of andere decadente winkel aan je arm is ook een must. Het is allemaal de entourage die het een chique bedoening maakt; auto’s, boten en de bezoekers. 
 

Beetje flaneren en rondkijken, we vermaakten ons prima zo. We kochten een lekker verkoelende slushi en bekeken de artistieke uitspattingen die staan uitgestald langs de boulevard. 

De rest van de avond vermaakten we ons op de camping, beetje hangen op het terras enzo, je kent het wel. En ook vandaag niet veel schokkends te melden. Vandaar ook wat minder frequent een verhaaltje, tenzij jullie graag van elk bommetje willen horen hoe hoog het water opspat en wat we op ons croissantje aten. Nee, dat vermoedde ik al ;)