Walk in canyon vs. Walk in closet

Goodmorning! Na het gebruikelijke opfris- en inpakritueel begeven we ons richting Grand Canyon NP.  Daar eerst croissants en koffie gescoord. Daarna gaan de hippe bergschoenen aan, tassen op de rug en richting de 'Bright Angel Trail'.

We hadden van te voren bedacht om tot het '1,5 Mile Resthouse' te gaan. Een Nederlandse man kwam net met zijn gezin puffend en hijgend boven. Zij zijn niet zover gekomen en denken 'gezien onze kleding' dat het ook niks voor ons is. Aldus de beste man in fancy overhemd en sneakers. Die heeft vast onze hippe bergschoenen over het hoofd gezien. Al vraag ik me af hoe, gezien de prominente aanwezigheid van die kolossen in verhouding tot de rest van de outfit. 

"Wedden van wel..." zei een stemmetje in onze bovenkamers en hoppa daar gingen we. Steeds dieper de canyon in, waar de kleur steeds roder werd. Alsmede onze koppies, want hoe lager hoe warmer. 

Een klein uurtje later kwamen we, zo'n 350 meter lager (is nog niet eens een kwart van de hele diepte) bij het '1,5 Mile Resthouse'. Ha! We zijn er niet achter waar die benaming vandaan komt, want het komt niet overeen met de gelopen afstand.

Het uitzicht is hier zo bijzonder, als je omhoog kijkt zie je pas hoe diep je al bent. We rusten even uit en beginnen dan aan de klim terug. Puf puf, heftig en goed warm ook. Colin brabbelt lekker vanuit de tas en geeft alle passerende hikers een motiverende glimlach cadeau.

Als we halverwege naar beneden kijken zien we in de verte piepkleine mensjes bewegen. Daar waren wij net ook!  Na nog eens 1,5 uur zijn we weer boven, pittige tocht van totaal 9 km, vooral het hoogteverschil maakt het uitputtend. 350 meter hoogteverschil klinkt niet zo heavy, maar als je het uitrekent is het te vergelijken met meer dan 130 trappen. Dus het is gelukkig niet alleen maar te wijten aan onze matige conditie dat we zo kapot zijn haha. 
Ietwat rozig stappen we de auto in richting Sedona, 2 uurtjes rijden. We hebben al gezien dat het hier de komende twee dagen koud en nat wordt. 

Gelukkig hebben we een accommodatie waar we prima kunnen vertoeven de komende dagen. Een mega groot appartement, incl. walk-in closet en twee badkamers, met elk een eigen bad, sfeerhaardje en een keuken met vaatwasser en afval-vermaler in de gootsteen (die moet ik thuis ook!). Heerlijk en gezellig, maar het blijft me een raadsel wie een appartement ontwerpt met meer badkamers dan slaapkamers...

We settelen ons, de mannen badderen wat en dan gaan we boodschappen doen, want ja, zo'n keuken vraagt om kokkerellen natuurlijk. We gooien nog even de tank voor vol $2,19 per gallon, oftewel €0,57 per liter. Denk dat ik een jerrycan meeneem het vliegtuig in. Bij het tankstation worden ook wat loten voor de PowerBall loterij aangeschaft. Arjan heeft ergens op Facebook iets voorbij zien komen over de enorme prijzenpot. Wie weet worden we dus rijk morgen, lijkt me alvast een leuk Moederdag kadootje.

 
In het appartement eten we home-made Mexicaans, terwijl de regen inmiddels tegen het raam tikt. Feels just like home...!