A man's got to do what a man's got to do

We hebben gisteren nog lekker lang op de veranda gezeten, potjes Phase-10-en. Het was dan ook wel erg vroeg toen om 6 uur de zon opkwam en onze onverduisterde pipowagen binnenscheen. Gelukkig toch nog even door gesoezeld. Daarna een ontbijtje buiten, aan ons picknick tafeltje, echt top hier!

We pakten onze spullen in en rijden naar het Monument Valley Navajo Tribal Park. Dit park wordt door de oorspronkelijke Amerikaanse Navajo-indianen beheerd. We kunnen met de auto een loop rijden van een kleine 30 km, met onderweg 11 stops. 

We stoppen eerst even voor wat foto's bij het visitor center, waar we een Nederlands gezin spreken. Zij zijn hier per camper, en vertellen over het reizen daarmee. Ze hebben op de mooiste plekjes gestaan, vaak zelfs gratis. Oké, we voegen hem toe aan het verlanglijstje ;).

We beginnen aan de route, volledig offroad. Hotseklots, de hele auto met alle bagage schudt heen en weer. Voorlopig maar even geen blikjes cola opentrekken.

Monument Valley is echt ontzettend gaaf. Bekend van vele foto's, films en commercials. Oa 'The Searchers' met John Wayne. Bekende quote uit de film: 'A man's got to do what a man's got to do'. We bekijken de Mesa's, zoals de grote rotsen met platte bovenkant genoemd worden.

Dat is het begin van het erosie-proces. Na duizenden jaren worden de Mesa's steeds smaller, tot ze uiteindelijk een 'spire' zijn, een naaldvormige rots. Bij de verschillende stops zijn kraampjes met traditionele indianen spulletjes te koop.

We schaffen een dromenvangertje aan, vanavond eens kijken of hij werkt, want ik droom hier nogal extreem (van wegvluchten voor op hol geslagen beren tot een klapband op een verlaten weg). Zal wel iets te maken hebben met het verwerken van alle belevenissen. 

We maken het rondje af en wanen ons in een Westernfilm. De indianen hebben alle Mesa's een eigen naam gegeven, waarbij ze hun fantasie omtrent de visuele waarneming in de vrije loop hebben gelaten. Zo zijn er 'Elephant Butte', 'Totem Pole' en 'The Three Sisters'. 

Zo onwerkelijk om hiertussen te staan... Mooie plek, we zijn blij dat we deze hebben opgenomen in onze route. Over route gesproken: door naar Grand Canyon! Een rit van 3 uur en onderweg winnen we ons uurtje tijdsverschil weer terug. 

In de middag checken we in bij Red Feather Lodge, dicht bij de ingang van Grand Canyon NP. We chillen even in de hotelkamer en gaan eind van de middag richting de hotspot waarvoor we gekomen zijn.

We lopen naar het wandelpad aan de rand van de canyon, ookwel bekend als de Rim. Erg indrukwekkend, zelfs al zien we dit voor de tweede keer. Je herinnering is vervaagd en je hebt alleen de foto's nog voor je. Waarop de diepte en grootte bij lange na niet goed te zien is. Als je er daadwerkelijk bent is het overweldigend.

We wandelen een stuk langs de Rim en zien de zon rond 19:00 uur steeds lager zakken. De zonsondergang in de Canyon is echt prachtig. Dubbel zo mooi omdat we deze drie jaar geleden moesten missen door de regen.

Daar sta je dan, zo met zijn drietjes aan de rand van dit enorme natuurschoon, terwijl het zonnetje ondergaat. Wauw, het leven is mooi. 

Maar... 'A man's got to do what a man's got to do', dus gaan we richting het steakhouse. Bier en biefstuk, om deze mooie dag af te sluiten...