Reizen door de tijd

Goedemorgen! Het zonnetje schijnt al door de gordijnen, weer een mooie dag voor de boeg! We beginnen met koffie en ontbijt op het balkon; kleffe Amerikaanse boterhammetjes met pindakaas. Daarna pakken we alles in en rijden we naar een strandje van Lake Powell. Heerlijk pootje baden, in het zand spelen en genieten van het warme weer. Zo'n mooie plek!

Veel Campers staan vlak aan de oever van het meer, dat lijkt ons ook ooit wel wat. Zo wakker worden. We schrikken als we een tijdje later op ons mobiel kijken voor de tijd; zo laat al? Oh ja, we zijn een uur vooruit in de tijd gegaan tijdens dat korte stukje bij het hotel vandaan.

De grens van de tijdzone ligt op de grens van Arizona en Utah, waar we nu vlakbij zijn. We rijden naar de supermarkt even verderop om wat boodschappen voor de BBQ voor vanavond te halen. Daarna maken we een stop bij 'Horseshoe Bend', een uitkijkpunt vanwaaruit je de Colorado river van grote hoogte kunt bekijken. Hier loopt de rivier in een hoefijzer vorm, waardoor het een populair en veelvuldig gefotografeerd plekje is. We moeten wel even een stukje wandelen door de hitte, bergje op en af, maar het is het waard hoor! 

We staan zo ontzettend hoog, we zien beneden speldenpuntjes wat bootjes blijken te zijn. De hele hoefijzer krijg je niet op de foto, tenzij je je leven waagt en heel dichtbij de rand gaat staan: mij niet gezien. Er zijn genoeg mensen die wel hun leven riskeren voor een goede foto, danwel met zichzelf erop. Sommige mensen gaan zo vlak aan de rand staan dat ik eigenlijk snel weer weg wil hier, straks zien we zo'n idioot (het zijn veelal onze Aziatische mede-toeristen; categorie 'we doen zoveel mogelijk, zo snel mogelijk, zo heftig mogelijk') naar beneden kletteren.

Verhit van de klim terug in de warmte stappen we even later weer in de auto, op naar Monument Valley. De tijd zijn we even helemaal kwijt, De navigatie zegt dat het 15:00 uur is, de klok in de auto 14:00 uur en onze beide mobieltjes zeggen ook iets anders. Ingewikkeld als je hier op die grens woont. Hoewel, je hebt altijd een smoes paraat als je te laat komt.

Het is weer een mooie relaxte route door prachtige oranje rotsen. Onderweg gaan we over de 2000 gereden miles heen, oftewel 3200 km in de pocket. We hebben echt al super veel getourd, terwijl dat helemaal niet zo voelt.

We rijden door Navajo gebied, waar de oorspronkelijke Amerikaanse indianen wonen. Ver uit elkaar, in hele kleine gemeenschappen. We komen onderweg veel gele schoolbussen tegen die de kinderen hier in het uitgestrekte Navajo gebied vervoeren. Een van de bussen stopt in de middle of nowhere, er stapt een kind uit. Waar in vredesnaam woont hij dan? Er is geen dorp te zien... Er zal vast een klein huisje achter een heuvel zijn dan ofzo. Bizar dat de mensen zo wonen, wij kunnen ons echt niet indenken dat je zover bij je school en de bewoonde wereld vandaan woont. Om 17:00 uur komen we aan in Monument Valley, net alsof we een filmset inrijden.

Uiteindelijk zitten we weer net over de grens van Utah en hebben we toch een uurtje tijd verloren met die tijdzones, maar die krijgen we morgen weer terug.

We laden alles uit, zetten Colin aan het werk met de was (ja jongen, wij hebben ook vakantie) en installeren ons op de veranda van onze caravan.

Mooie plek en een gezellige camping, heerlijk! Echt genieten, totdat.... Arjan de deur dicht trekt terwijl Sanne de sleutel binnen had neergelegd. Volledig in schaamte gaan we naar de receptie. Ik hoor meneer de conciërge denken: heb je weer van die domme toeristen... Maar goed, met de reservesleutel was de deur zo open en verzekerden wij hem ervan dat het never nooit meer zou gebeuren.

Er kon nog net een summier glimlachje af. Arjan doet snel de sleutel in zijn zak, want dit alles had natuurlijk voorkomen kunnen worden als ik hem niet binnen had laten liggen. Ja ja... Op de camping trekt tenslotte iedereen de hele dag de deur achter zich dicht als ze buiten gaan zitten...

Afijn, we zetten even later de BBQ aan (Arjan) en duiken de keuken in (Sanne). De kipfilet is hier minstens zo vet als de lokale bevolking, dus houden we van een kiloverpakking slechts twee kleine spiesjes over na het hak- en snijwerk.

​

We eten heerlijk buiten, de temperatuur is nog lang goed. Wat een mooie dag, alweer een voorbij...