Wild- en winelife

Good morning Cape Town! Het zonnetje schijnt ons appartement binnen terwijl we lekker ontbijten. We hebben vandaag een paar dingen die we willen doen, te beginnen met shoppen. Al is dat meer noodzakelijk kwaad, dan dat we het echt alle 4 willen. Arjan heeft wat t-shirts nodig en we moeten nog een nieuwe koffer scoren, aangezien er eentje gescheurd is tijdens de heenreis.

Een koffer vinden we níet bij de Victoria Wharf Mall, maar wel een ont-zet-tend leuk treintje, waar we toch echt een rondje in moeten, aldus Colin. Nou vooruit, we proppen ons met zijn viertjes in een wagonnetje en rijden de route-of-shame. Wat moet dat er suf uitgezien hebben zeg, twee van die grote Hollanders opgevouwen in een kindertreintje. Ik hoop maar dat de blije kindergezichtjes voor wat afleiding hebben gezorgd bij de toeschouwers. Onze machinist vond onze gêne wel vermakelijk en reed op een leeg stukje voor de gelegenheid nog even 10 cirkeltjes, gewoon omdat het kan. 

We halen wat boodschapjes voor de lunch voor later vandaag en karren verder naar Boulders Beach. Een strandje ten zuiden van Kaapstad, waar heel veel pinguïns te vinden zijn. De weg ernaar toe is een uitdaging voor je geduld, want het is langs de hele kustlijn file rijden. Maar eenmaal daar.... Wat een mooi plaatje, ik heb echt een zwak voor die beestjes. 

We lunchen aan het strand, Colin heeft voor zichzelf appeltaart als lunch gekozen. Wel ja joh, het is vakantie hè.

Na de lunch begaan we nogmaals de file-leidensweg terug, en doen zo’n anderhalf uur over een stukje van 37 km. We komen iets te laat aan bij onze volgende stop: Wijngaard Vergenoegd. We gingen een proeverij met 5 wijntjes tegemoet, terwijl de kids zich vermaken op de grasvelden en met de eendjes. 

Drie keer per dag, op gezette tijden, gaan de eendjes in een zogenaamde ‘duck-parade’ van de vijver naar de voederplaats, waar de kinderen ze mogen voeren. 

We beleven hier heerlijke uurtjes, en de wijntjes smaken fantastisch op landgoed ‘Vergenoegd’. Na de vijf proef-wijntjes zijn we tevens vergenoeg(d) heen om 6 flessen te kopen als souvenir voor thuis. Wie komt er volgende week een wijntje drinken bij ons? De 2003-variant (ons verkeringsjaar) bewaren we zelf om mee te proosten op onze 7e trouwdag straks in september. Ja, soms zijn we best schattig hoor.

We komen even bij in het appartement en gaan daarna lekker (per taxi) uit eten bij ‘Ferrymen’s tavern’, een gezellig tentje bij Waterfront. Er is live muziek, een top sfeertje en een naar gelang de uren vorderen ontpopt het zich steeds meer tot een kroeg in plaats van eetcafé. We zijn een beetje overdressed met twee kids, maar gelukkig niet de enigen. 

Op een geven moment komt een man van middelbare leeftijd in het steenkolen Engels aan me vragen of wij hier met zijn tweetjes aan deze royale picknicktafel buiten zitten. En of zij, ze zijn met zijn vieren, erbij kunnen komen zitten. Ik merk al snel aan het Dunglish dat we met mede-Hollanders te maken hebben en uiteraard mogen ze er gezellig bij komen zitten. En zo verstrijken de uren, stroomt de tap en komt ook weer deze dag tot een einde. 

Maar morgen... Dan gaan we toch iets ongelofelijks doen.... Bucketlist 2.0 zou ik zo zeggen. Fijn hè, zo’n cliffhanger :)