Toeristen ontsnapt van Alcatraz

Hier weer een update vanuit San Francisco! Gisteravond lekker vis gegeten op Pier 39.

Vanmorgen op tijd eruit, want om 10 uur moesten we de boot op naar Alcatraz. Na slechts 10 minuten varen kwamen we aan op het gevangeniseiland.

Eerst maar even de audiotour ophalen; een koptelefoontje waaruit de verhalen te horen zijn, zelfs in het Nederlands :).

We begonnen bij de ‘gewone’ cellenblokken. Drie 'straten' met drie etages cellen. Superklein (1,5 bij 3 meter) en simpel. Alleen een wc-pot, kraan, bed en iets wat voor tafel en stoel moet doorgaan.

Daarna naar de isoleercellen waar het erg donker was, een lugubere sfeer. De verhalen bij de audiotour waren erg interessant, onder andere dingen die de gevangenen hebben gezegd. Bijvoorbeeld dat je, wanneer de wind gunstig stond, feestgeluiden vanuit San Francisco kon horen. Als je daar staat en die verhalen hoort krijg je een goed beeld van hoe verschrikkelijk en saai het daar geweest moet zijn. Allerlei kleine dingen helpen je inbeelden hoe het dagelijks leven hier was, van materialen tot kogel- en granaatgaten in de muur en op de vloer. 

Uit twee cellen zijn ooit gevangenen ontsnapt door een tunnel richting ventilatiekanaal te graven met behulp van lepels, de gaten in de muur waren ook daar nog te zien.

De bewakers woonden met hun gezinnen ook op het eiland, heel bizar idee. Er was een soort klein dorpje, waar niemand zijn deuren op slot deed, ze waren er heilig van overtuigd dat ontsnappen niet mogelijk was...

Stilletjes gingen we weer terug de boot op, wat ongelofelijk indrukwekkend! 

Na het bezoek aan Alcatraz hadden we de Hop-on Hop-off bus gepland. We stapten op bij de Fisherman's Wharf en reden van daaruit door o.a. little Italy.

Het leuke van zo'n bus is dat je gewoon kunt zitten, wederom met koptelefoontje op, en lekker om je heen kunt kijken. Bij een straat vlakbij ons hotel stapten we uit omdat we bijna vergeten waren dat we vandaag nog naar de parkeergarage moesten om bij te betalen. Bij aankomst zondag haperden de creditcards (stress!) dus hadden we maar voor twee dagen betaald. Nadat dat was opgelost weer terug de bus in.

In de wijk rondom ons hotel werden we, dankzij de koptelefooninfo in de bus, met ons neus op de feiten gedrukt. We zitten in een gevaarlijke, misdadige achterbuurt, waar ze toeristen afraden zich op straat te begeven... We hadden zondagavond in de bar al van verschillende mensen uit San Francisco gehoord dat onze wijk, Tenderloin District, niet zo'n beste buurt was. Ach, met een daklozenhuis om de hoek, afval en zwervers op straat en elke minuut sirenes hadden we al zo'n vermoeden... We doen dus uit voorzorg alles per taxi en het hotel is gelukkig goed beveiligd. 

Afijn, terug naar de busrit. Ons volgende uitstappunt was Alamo Square. En park met daaromheen de 'painted ladies'; huisjes geschilderd in pastelkleuren. Het lijken wel poppenhuisjes, zo leuk om te zien! Bij thuiskomst schilderen we ook meteen ons huis roze met blauw ;).

Na een rondje door het park weer de bus in. We bleven in de kleurtjes, want reden al snel door een hippiewijk. De winkels en huizen zijn erg flowerpower en in een nabijgelegen park wonen hippies die graag met hun gehele uitzet onder een boom bivakkeren.

Dit keer hadden we een reallife gids, wat de tour een stuk vermakelijker maakte. Deze gids vertelde allerlei grappige wetenswaardigheden over de stad. Bijvoorbeeld dat er eens per jaar in maart een dag is waarop vrouwen in hun trouwjurk de deur uit gaan. Ze krijgen zo korting bij restaurants en bars.
Bij een straat genaamd 'Bush' wist hij te vertellen dat een groep mensen alle naambordjes had veranderd in 'Obama' toen hij president werd. Ze deden dit in 1 nacht, waarna de overheid 3 dagen nodig had om alle bordjes weer te veranderen. We hadden zo'n leuke gids dat we besloten te blijven zitten tot het einde van de tour, die nog 1,5 uur duurde. Als echte toeristen, gewapend met camera, uiteraard bovenin de open bus. Nou dat hebben we geweten! Wat een kou daarboven, vooral toen we de Goldengate Bridge over raasden. 

Na deze variërende en frisse tour stapten we compleet verkleumd de bus uit. Ongelofelijk wat is het hier koud (14 graden...), zeker vergeleken met de woestijn waar we vandaan kwamen. We hadden eerst een warme koffie bij Starbucks nodig voor we weer iets konden ondernemen.

Toen we eenmaal weer opgewarmd waren gingen we wandelend door naar Lombard Street. De beroemde steile en bochtige straat in San Francisco. De weg er naartoe was al zo steil dat je bijna geneigd bent op handen en voeten verder te gaan. We hebben hier in San Francisco al genoeg steile straten bewandeld, maar dit was het toppunt!
Het bochtige en steilste stuk heeft gelukkig traptreden, waardoor daar omhoog gaan een stuk makkelijker is. Het straatje zelf is erg leuk om te zien, mensen staan in de file om van deze toeristische heuvel af te rijden. Er zijn ook veel mensen die op safe spelen en een taxi pakken om deze straat door te gaan. Voorzien van gezellige bloemperkjes en struiken heeft het straatje een hele leuke uitstraling.

Na Lombard Street lopend door naar een supermarkt. Eerder vandaag hadden we al broodjes gekocht bij een bakkerij/fabriek waar je kunt bekijken hoe ze broodjes bakken in allerlei verschillende figuren. Bij de supermarkt sla en broodbeleg gehaald en door naar het hotel. We waren al halverwege en gingen lopend verder, het was tenslotte nog licht. 

Bij het hotel hebben we onze boodschappen campingstyle opgegeten; op het bed, slechts 1 mes, servet als bord en een te klein slabakje. Toch wel erg lekker en gezond gegeten! Nu nog even tv kijken, we zijn erg rozig van de drukke koude dag vandaag.

Morgen verruilen we het mooie San Francisco voor Monterey, een kustplaatsje op zo'n 200 km hier vandaan.
Dan gaat onze laatste week van de reis alweer in, time flies when you're having fun....