Golden day
17 juli 2019 - Mbombela, Zuid-Afrika
Ken je dat, van die dagen dat je je een intens gelukkig mens voelt? Vandaag was er zo eentje.
Na een lekker ontbijtje op de veranda van onze cabana vertrokken we richting Krugerpark. De eerste wildlife deed zich sneller voor dan verwacht, want bij de toegangspoort van het resort werden we uitgezwaaid door vier kleine aapjes op een muurtje.
We navigeren ons naar Krugerpark en komen daar rond 10:30 uur aan. Niet echt vroeg, maar daardoor zijn we wel lekker vlot aan de beurt bij de toegangspoort.
We kopen een kaart met daarop alle wegen en mogelijk te spotten dieren. Al een paar km na de entree komen we een groep impala’s tegen en nog even verderop een groep buffels. Dat is alvast de eerste van de big 5 die we kunnen afvinken!
Als we een klein half uurtje onderweg zijn horen we vanaf de achterbank: “Ik moet plassen...” We zijn nog minstens een uur verwijderd van het dichtstbijzijnde restcamp en wildplassen is hier letterlijk plassen tussen het wild, en dus geen optie. Enige oplossing; een flesje vullen. Dus zetten we de auto stil om de klus te klaren. Maar stilstaande auto’s in een safari-gebied werken aanstekelijk, want doorgaans duidt het erop dat er een bijzonder dier gezien is. En daarom staat er algauw een auto naast ons; de bestuurder houdt vragend zijn handen op om te informeren welk dier hier te zien is. Nou, wat dacht je van een waterspuwende miniatuurslang?
We vervolgen onze weg en slaan een off-road paadje in. Comfortabel is anders, maar hier komen we wel superveel dieren tegen; zebra’s, giraffen, impala’s en aapjes. Ik zit als een klein kind te juichen in de auto, dit is zo ongelooflijk vet. Ze lopen gewoon vlak naast je, heel indrukwekkend.
Even verderop zien we een klein meertje. ‘Wat leuk, een rots met superveel schildpadjes’ denken wij. We blijven even kijken, tot ineens de rots in beweging komt. Een joekel van een nijlpaard komt omhoog uit het water, terwijl menig schildpad bovenop z’n evenwicht verliest en wegglijdt. Een enkele survivor dobbert lekker een stukje mee als mevrouw nijlpaard wat rond zwemt. En wij zetten intussen een vinkje bij nummer 2 in de categorie ‘big 5’.
Na een uurtje rammelen over het hobbelweggetje slaan we weer de asfaltweg op richting een restcamp voor een lunch. We rijden verder en komen een grote groep olifanten tegen, inclusief kleintjes, die vlak achter ons de weg oversteken. Wauw, wauw, en nog eens wauw. En we kunnen meteen onze 3e van de big 5 afstrepen.
We passeren nog meer giraffen en zebra’s (van heul dichtbij), en komen begin van de middag aan bij Skukuza restcamp. Dit is één van de vele plekken waar je kunt overnachten in het Krugerpark, met ook een winkel en restaurant. We lunchen lekker buiten, in het zonnetje, met 30 C en een mooi uitzicht. Life is good.
Rond half 3 vervolgen we onze weg, we hebben nog uiterlijk 3 uur tot het park dicht gaat. We maken een stop bij een uitkijkpunt, vanwaar je omringd wordt door grootse weidse vlaktes.
Als we onze weg vervolgen zakt het zonnetje steeds lager. De savanne krijgt daardoor een gouden gloed en is nog mooier dan het al was. Wat een heerlijk gevoel dat wij hier rijden, dwars door dit ongekend mooie stukje aarde, magisch bijna.
Voldaan komen we tegen de schemering weer terug bij ons huisje. We chillen even en eten wederom in het ‘van-alle-gemakken-voorzien-restaurant’.
Dit was echt een ongekend mooie dag...
Haha ja dat plassen was wel even een dingetje mam, gelukkig is Colin een jongetje en was het zo geregeld ;)
Geniet van alle bezienswaardigheden.