Een dag met een sterretje*

Nee joh, we hoeven geen wekkertje te zetten, want we worden toch elke dag om half zes wakker... Dat dachten we gisteren, en dan worden we juist vandaag na 7 uur wakker! Nou goed, snel aankleden, alles inpakken, de auto in en naar de ontbijtzaal. Warme wafels, zelf te maken, de mannen zijn weer gelukkig. 

Dan nog even wat fruit, broodjes en luiers halen. Dat klinkt alsof het snel in-en-uit de supermarkt is hè? Nou nee hoor, de Target Superstore is immens en heeft echt alles, tot meubels, kleding, tv's en woondecoratie aan toe. Als je hier je weekboodschappen gaat doen ben je zo een hele dag kwijt denk ik.

Uiteindelijk reden we iets over 9 uur via de 5- en 6-baans wegen San Diego uit, op naar Disney! Zodra we binnen kwamen eerst maar even op de foto met Goofy. Colin was erg onder de indruk en realiseerde zich niet dat hij nog even moest poseren voor de camera. 

In het park keken we onze ogen weer uit, het barst hier van de excentriekelingen die zichzelf volhangen met allerhande Disney prullaria. Volwassenen welteverstaan, die hier bijvoorbeeld hun 38e verjaardag of 1e trouwdag vieren, zoals te lezen is op hun shirts. Die ze veelal op leggings dragen, want de regel ‘een legging is geen broek’ geldt in Amerika totaal niet. Het wemelt van de broek-leggings, alle leeftijden en maten (ik weet niet wat ik erger vind…) weten er raad mee hier.

We hebben een leuke dag gehad in Disney, nergens langer dan zo'n 15 minuutjes hoeven wachten (leve de peuter attracties) en Colin heeft zijn ogen uitgekeken.

Toen hij eind van de middag in slaap viel was het een mooi moment om terug naar de parkeerplaats te lopen. Nog een half uurtje naar ons hotel in Hollywood LA. Tenzij je in de spits van LA gaat rijden... Ongekend veel asfalt vol met langzaam rijdende auto's. 

Om half 6 kwamen we aan in ons motel, een typische filmset: een parkeerplaats met daaromheen de kamers. Op (voor Amerikaanse begrippen) loopafstand van de Walk of Fame, dus stapten we die kant op. Best nog een eindje, maar uiteindelijk kwamen we bij de straat met de sterren aan. 
Ons kleine ventje stapte er ook vrolijk op los en gaf een ieder die er behoefte aan had (incl. de zwervers) een gulle glimlach. “Wauw you’re so happy!” merkte een Amerikaanse man op. “You see that empty star? That should be yours!”

Bij het Dolby Theatre wat winkeltjes bekeken, de Hollywood-letters van grote afstand bewonderd (de onderstaande foto is een zoekplaatje) en toen een restaurantje opgezocht.
​
Gezellig gegeten, lekker flesje wijn erbij en voor Colin eindelijk weer wat groenvoer. Het was een dag die een ereplekje op een gouden ster verdient!