Hoog in het kasteel

Gisterenavond vond Colin het wel erg gezellig met ons in de kamer, hij had geen zin om te slapen. Dus even de WiFi babyfoon met camera (geweldige uitvinding) geïnstalleerd en een etage naar beneden om een drankje in de hotelbar te nemen. Zaterdagavond bleek karaoke, wat een giller. Een grote groep waarvan om beurten iemand het podium opklimt om een liedje ten gehore te brengen. Van de ene rising star worden we blij, van de ander iets minder, maar dat mag de pret niet drukken. Deze groep komt hier al 20 jaar lang elke vrijdag- en zaterdagavond voor de karaoke vertelt de serveerster. Na een paar drankjes voegen we ons weer bij ons slapende ventje. Lekker een uiltje knappen, morgen weer een reis van ruim 4 uur te gaan.

We worden op tijd wakker dankzij de dunne muren i.c.m. luidruchtige Mexicaanse buurtjes. Ff Skypen, ontbijten bij het hotel en de auto in. Algauw rijden we in woestijngebied. Een hele lange weg dwars door alleen maar landschap, zover het oog rijkt. Na 3 uur maken we een stop in een dorpje, even tanken en een broodje halen. Als we ons lekkere verkoelende aircootje uit stappen voelen we meteen hoe heet het hier is, bam!

We rijden rond half 3 Las Vegas in, wat een megastad is het toch. De enorme hotels zien we al van verre staan.

We droppen de auto bij valet-parking (decadent, maar zeer gebruikelijk hier), onze koffers worden direct door een 'bellboy' uitgeladen (decadent, maar zeer gebruikelijk hier) en we gaan in de rij staan om in te checken. We slapen de komende twee nachten in 'Excalibur', een hotel in ridderthema.

Arjan waagt zich aan de '20 dollar trick': je stopt een briefje van 20 dollar tussen je paspoort, dit overhandig je aan de beste man bij de receptie en dan hopen dat je een upgrade in de wacht sleept. Jawel hoor, we krijgen een kamer 'with a view', met andere woorden: we kijken uit op de strip (dé straat waar alles gebeurt).

We stappen de lift in naar de 27e etage en snellen ons naar de kamer, benieuwd naar het uitzicht. Wauw, wat een stad is het toch, en wat zitten we hoog...!

 ​
We laten onze koffers naar boven brengen (decadent, maar zeer gebruikelijk hier), frissen ons wat op en gaan dan aan de wandel over de strip.

We lopen door wat hotels, zoals Aria en Ceasers Palace. Door hotels heenlopen klinkt wat gek, maar je kunt er echt niet omheen in Vegas. De hotels hebben op de begane grond allemaal een groot casino, winkelcentrum en vele eet- en drink gelegenheden. Ze zijn met hun thema's en mooie inrichting een bezienswaardigheid op zichzelf. Sommige hotels hebben een plafond waar de lucht is nagemaakt, waardoor het lijkt alsof je buiten loopt. Ook heeft elk hotel zijn eigen geur dat via de ventilatiekanalen wordt verspreid. Er is echt overal aan gedacht.

We bekijken de fonteinen bij de Bellagio, Colin vindt alles hier prachtig. Hij weet niet waar hij kijken en luisteren moet. Hij zit met een big smile in zijn wagentje, klapt in zijn handjes en doet zo nu een dan een dansje. Hij is dus duidelijk ook verkocht aan deze imposante stad.

We eten bij 'Rainforest Cafe'; een restaurant in Jungle thema, met bewegende nepdieren en zo nu en dan een onweersbuitje. Als we na het eten weer buiten komen is het donker geworden. Nou ja, donker... Overal waar je kijkt zijn lampjes, verlichte schermen en neonletters. We wandelen nog een stukje over de strip, Colin lurkt aan zijn fles en wij lurken aan een cocktail-to-go.

Algauw is ons kleine mannetje vertrokken en lopen we terug naar ons hotel. Gelukkig zijn we bij lange na niet de enigen die door Las Vegas slenteren met een kind in coma in een buggy. We begonnen ons al bijna slechte ouders te voelen.

De terugweg naar het hotel is nog bijna een uur lopen, alle hotels liggen zo ontzettend ver uit elkaar, maar op elke meter is vermaak te vinden. Straatartiesten, schaars geklede dames met verentooien, levensgrote Olaf's en Minions en zelfs een mannelijke Marilyn Monroe met baard. En vergeet ook hier de zwervers niet. Het is net een vossenjacht.

We komen nog langs de Bellagio, waar inmiddels net weer een fonteinenshow begint. Deze week hebben de avondshows een extra bijzondere look met speciale lichteffecten. We blijven nog even kijken, de fonteinen zijn zo extra spectaculair.

Na een mooi dag nu weer terug in ons kasteelkamertje, waar we lekker op tuk gaan!

Tot morgen!