The best view comes after the hardest climb...

Oké, vandaag was dan toch het eerste enigszins dubieuze Afrikaanse momentje...

Maar laten we bij het begin van de dag beginnen. We werden ontzettend vroeg gewekt door onze engeltjes, maar aangezien we toch vroeg wilden vertrekken is het ze vergeven. Na het inpak- en ontbijtritueel zaten we om een mooie 8:00 uur in de auto. Verbaasd dat dit me hier met gemak lukt ‘s morgens, inclusief de kids aankleden, koffers inpakken, ontbijten, speelgoed opruimen, afwassen en auto inladen. Thuis ren ik doorgaans, met het ontbijt nog half in mijn hand, pas na 8 uur naar mijn auto, om er halverwege achter te komen dat ik vergeten ben oorbellen in te doen.

Anyway, rond half 11 rijden we stad Durban in, onze stop op de route van vandaag. Een grote stad aan de kust, waar ze volgens Google een soort pretpark en waterspeelplein hebben aan de boulevard. We parkeren onze auto, onder toeziend oog van zelfbenoemde ‘parkeerwachters’, die op je auto letten in ruil voor een klein fooitje. We wandelen over de boulevard en komen algauw het gedateerde pretpark met zwembadjes tegen. Maar het geheel van strand, boulevard en palmbomen maakt het toch een sfeervol geheel. We staan net lekker om ons heen te kijken als onze parkeerwachter komt aangesneld. We zijn vergeten geld te geven voor de parkeermeter. Hij vraagt hoelang we ongeveer willen staan en zegt dat dat 50 RAND kost (€3 ongeveer). We geven hem 100, bij gebrek aan kleiner, waar hij dankbaar op reageert en zegt goed op onze auto te gaan passen. Prima, terug naar je post dan maar. 

De kids gaan een rondje in de autootjes en daarna bekijken Colin en ik Durban vanuit de lucht middels een gammele stoeltjeslift. Ik kom er vlak na vertrek achter dat ik m’n flipflops ben vergeten uit te doen, dus zal de hele rit de voetjes moeten aanspannen. Het uitzicht is superleuk en vanaf 30 meter hoogte ziet het geheel onder ons er een stuk netter uit. Tien minuutjes later stap ik met voetkramp uit, maar het was wel geinig om te doen.

We lunchen langs de boulevard en daarna is het tijd voor Colin en Ivy om even te plonsen. Het water is best koud, maar met de 30 graden hier in Durban wel lekker verfrissend. Wanneer we na een half uurtje zien dat ook de lokale daklozen het badje gebruiken om hun voeten in te wassen lijkt het ons een mooi moment om af te ronden. Nog even een ijsje en dan richting auto. Durban heeft echt veel meer zwervers en bedelaars dan tot nu te gezien, echt op ons gemak voelen we ons hier niet. Goed dus dat we dit alleen als korte stop hebben opgenomen. 

Als we, iets eerder dan gepland, bij de auto terugkomen is onze parkeerwachter ijverig de velgen en banden aan het boenen. We hechten thuis al niet zoveel waarde aan glimmende velgen, laat staan bij een huurauto hier. De parkeervent vraagt of we niet nog even heen en weer willen lopen zodat hij de andere twee ook nog af kan maken. Welnee joh, prima zo. We laden de auto in, terwijl het linker achterwiel nog even wordt nagepoetst. 

Er komt een agent bijstaan die de man aanspreekt en volgens mij niet helemaal achter zijn werkzaamheden staat. We geven voor de vorm nog 10 RAND, maar zodra we de deur willen sluiten beweert hij dat hij nog meer in de meter (die er volgens mij helemaal niet eens is) heeft moeten bijgooien en wil hij meer geld. Arjan houdt voet bij stuk en wil weg rijden, terwijl de parkeerwachter nog wat staat te gebaren en tegen het raam staat te kloppen. Gauw weg, uit het hectische Durban. Deze paar uurtjes waren meer dan genoeg.

We hebben nog aardig wat kilometer te gaan en rijden door prachtige heuvelachtige gebieden. Onze oren ploppen ervan, maar het uitzicht is met alle geeltinten echt beeldschoon. Af en toe moeten we vol in de remmen voor levensmoe Afrikaans vee op de weg. De dorpjes die we passeren zijn zo extreem in contrast met de steden hier. Waar de dorpjes echt Afrikaans aandoen, met kleine simpele huisjes, lijkt het in de grote steden juist meer alsof je door een Amerikaanse film rijdt, met grote malls en veel hoogbouw. 

Na een paar uur komen we bij de laatste 30 km terecht. Off-road... we hebben nog 1,5 uur tot de zon ondergaat en het rijden over deze weg lijkt eindeloos te duren. Er is letterlijk niks en we worden opeens een beetje sceptisch over onze accommodatie en locatie. De verrassing waar je terecht komt is een van de leuke dingen van rondreizen, maar soms ook juist een dingetje. Na een uur hobbelen komen we aan op het resort, in de middle of nowhere. Maar als we het fenomenale uitzicht zien, en ons leuke houten huisje binnenstappen is de rit het helemaal waard geweest!