Schuitje varen

Zitten we gisterenavond lekker in ons appartementje, gaan opeens alle lichten uit. Blijkt dat we geen water en stroom meer hebben... Heel het dorpje overigens niet, en het schijnt hier redelijk gebruikelijk te zijn. Direct beginnen alle aggregaten te ronken verderop bij de restaurants, alleen ons ietwat sobere appartement blijft aardedonker. 

Gelukkig hebben we kaarsen, drankjes en (in lichtere tijden) 2 afleveringen van het nieuwe seizoen van La Casa gedownload, dus we hebben een prima avondje gehad. Af en toe nog even vanaf balkon de straat in getuurd, maar geen wandelende hippo’s. Of wel, maar vielen ze niet op omdat het zo donker op straat was zonder de verlichting. 

Ik dacht er vannacht wel even nog een te horen, maar dat geluid bleek uit de slapende man naast me te komen. 

Dan laten we het vandaag maar niet aan het toeval over en zoeken we de nijlpaarden zelf op! We boeken een 2 uur-durende boottocht over het St Lucia lake, waar we met een klein groepje en een gids een hoop zien en leren. Al bij het wegvaren passeren we een grote groep nijlpaarden bijna geheel onder water. Dat doen ze om zich tegen de zon te beschermen. Tevens de reden dat ze ‘s avonds pas aan land komen en op zoek gaan naar eten. In geva van deze groep: vers gras aan de andere kant van het dorp. Elke nacht, de reis begint rond een uur of 7. 

En wij zijn gisterenavond gewoon over straat gegaan rond die tijd, want het leek ons, gezien de drukte, nogal aannemelijk dat ze pas rond middernacht aan de wandel zouden gaan. 

We varen een stukje en komen een nijlkrokodil tegen. Even verderop weer een grote groep nijlpaarden en nog een stuk verder zelfs een grote groep op de kant. Inclusief een gapend exemplaar, wat een joekel van een waffel.

We komen echt heel dichtbij en de kids vinden het super. Ivy zwaait naar elk nijlpaard en Colin maakt foto’s met zijn denkbeeldige fototoestel. 

Als we terugkomen is het lunchtijd, lekker in de zon op een terras. We besluiten daarna nog even naar het strand te gaan om te spelen. Echt zwemweer is het niet, maar we kunnen het niet nalaten even 1 teentje in de Indische oceaan te dippen. 

Toch zijn er waaghalzen (veelal Nederlanders en Duitsers) die een duik nemen. Het is hier rond de 22 graden dus op zich te doen. Al denken de Afrikanen daar anders over, zij vinden hun winter maar erbarmelijk koud en komen de deur niet uit zonder winterjas en soms zelfs voorzien van wollen mutsje. Een Nederlandse winter zouden ze niet overleven denk ik. 

Eind van de middag frissen we ons even op in het huisje, lekker spelen, lezen en chillen, en straks weer gezellig uit eten. Dat is hier zo betaalbaar, gezellig en goed, dat we ons nog geen enkele keer hebben laten verleiden om zelf te kokkerellen. 

Morgen weer een reisdag: via Durban naar Drakensbergen, een nieuwe locatie, waar we 3 nachtjes blijven. Toedeloe!