Links of rechts?

Nairobi - 5:00 uur; de eerste vlucht zit erop. En die verliep gelukkig soepel en vlot! Meteen maar alvast door naar de volgende gate voor een document-check, waar we de meegebrachte geboortecertificaten van de kids moesten laten zien. Waar ze ons op Schiphol nog wel geloofden met onze Hollandse koppies (“jullie zijn beiden Nederlands toch...? Laat die documenten dan maar in je tas, we geloven je zo wel”) werden ze hier uitvoerig bestudeerd. 

Daarna was er gelukkig nog tijd voor een lekker kopje koffie (hard nodig ook, we struikelden bijna over onze eigen wallen de vliegtuigtrap af) en toen door naar onze volgende vlucht. 

Eenmaal aan boord gingen de stewardessen helemaal los met een of andere spray, van voor naar achter door het vliegtuig. Een rustgevend middel voor de hyperactieve kinders? Een neveltje om inheemse muggen te weren? Of was het toch luchtverfrisser om de stank van reizigers die urenlang onderweg zijn te verdoezelen? Alledrie even welkom wat mij betreft. 

Na nog een kleine vier uur was het dan zover: voet op Zuid-Afrikaanse bodem!

Het ging overal allemaal aardig soepel en gesmeerd en zo stonden we mooi op tijd bij de autoverhuur. We mochten de garage uitrijden in een blitse Toyota RAV4, ware het niet dat de uitrij-kunsten iets minder blits waren. Links rijden - wat ze hier doen - is mega onnatuurlijk, maar dat je knipperlicht ook nog eens aan de andere kant zit is helemaal onmenselijk. Dus stond Arjan menig keer zijn gortdroge zandramen te wissen om aan te geven dat hij rechtsaf wilde slaan. 

Enfin, tijdens de eerste 100 meter moesten we al vol in de remmen door een rondslingerende autoband. Ik was er stellig van overtuigd dat dit een van de alom bekende trucs was om toeristen te laten stoppen en ze vervolgens hun waardevolle spullen af te laten staan. Maar deze hardhandige ontmoeting tussen losgeslagen rubber en onze huurauto was het resultaat van een oprechte klapband van een vrachtwagenchauffeur. Goed begin zullen we maar zeggen. 

Onderweg viel het ons op hoe geel de omgeving is; het zand, de begroeiing en zelfs hier en daar wat vlammen van een bermbrandje.

Na een half uurtje toeren hadden we de smaak te pakken en manoeuvreerde Arjan soepeltjes de parking van het sfeervolle guesthouse op.

Eenmaal daar was onze boeking niet goed in het systeem gezet, dus moeten we het nu doen met een kleinere kamer dan eigenlijk geboekt. Nou ja, gelukkig was er nog wel iets vrij, want het is wel echt een fijne en mooie plek. 

We hebben even lekker gerelaxt op de kamer en zijn daarna richting een mall gegaan voor wat boodschappen (gelukt), een autostoel (niet gelukt), flesje wijn (gedeeltelijk gelukt) en een dinertje (bijzonder goed gelukt). 

De Brooklyn Mall klinkt niet alleen heel Amerikaans, zo doet het ook voorkomen. Over-sociale mensen (hi, how are you), grote winkels met teveel keuze, een foodcourt, een roltrappenparade en ga zo maar door. Hadden we niet verwacht, maar goed, we zitten nu ook nog wel in erg stedelijk gebied. 

We zaten daar dan ook al vroeg op het terrasje voor ons diner, super gezellig plekje, en de eerste vakantieavond heeft sowieso altijd iets magisch. Lekker genoten. 

En achteraf was het maar goed ook dat we zo vroeg aten. Waar het ‘s middags nog een heerlijke 25 graden met stralende hemel was, werd het om 18:00 uur steenkoud en pikdonker. 

Dus lekker op tijd weer terug in het guesthouse, kids om 19:00 uur op bed (wat uurtjes in te halen) en wij zitten nog even met een wijntje, dikke sokken en een warme sjaal buiten. 

Het was echt een toffe eerste dag en we zijn razend benieuwd wat ons allemaal nog meer te beleven staat. 

Tot morgen :)